شاید به طور قاطع بتوان گفت حالا حالاها قرار نیست تکالیف و درس های خواندنی و نوشتنی از سیستم درسی کشورمان حذف شود و به همین خاطر هم برای پیش گیری از نگرانی والدین و به درازا کشیدن انجام آنها توسط کودکان، یک برنامه ریزی صحیح لازم باشد. البته منظور از برنامه ریزی به هیچ وجه وارد آمدن فشار بالا به فرزندان دلبند ما در این زمینه نیست.
در مورد سال های کمی دورتر، بیشتر پدر و مادرهای متولد دهه های پنجاه و شصت به خاطر دارند که معمولا پس از تعطیلی مدرسه، رسیدن به خانه و صرف ناهار، به دلیل تذکراتی که والدین آنها می دادند شروع به انجام تکالیف مدرسه شان می کردند؛ حتی اگر این کار با تهدید یا تنبیه از سمت پدر و مادرشان همراه بود.
اما اگر شما هم این روزها یک فرزند محصل در سنین دبستانی داشته باشید خواهید گفت آن رفتارها دیگر چندان موثر نبوده و جواب نمی دهد. حتی برخی از والدین می گویند اگر آنها هم با کودکشان رفتاری مشابه با رفتار پدر و مادر آنها داشته باشد جواب عکس خواهند گرفت و فرزندشان لجبازی خواهد کرد.
پس روش درست برای برنامه ریزی در مورد انجام تکالیف مدرسه چیست؟ آیا درست است بگذاریم فرزندمان بعد از تعطیلی مدرسه و هر زمان که خواست سراغ کیف و کتاب درسی اش برود؟
- کودکان مشتاق به انجام تکالیف
در هر کلاس درسی چند دانش آموز هستند که هنوز به خانه نرسیده و استراحت نکرده به دلیل جوی که هنوز از مدرسه در آنها وجود دارد تمایل به انجام تکالیفشان دارند و این از نظر پدر و مادرهایشان یعنی خدا را شکر! قرار نیست با کودکشان بحث بر سر این مورد داشته باشند. در مورد این کودکان می توان گفت همان زمان ابتدای حضور در خانه می تواند زمان مناسبی برای آنها باشد.
- کودکان نیازمند به استراحت
بر خلاف گروه قبلی، برخی از دانش آموزان می خواهند پس از رسیدن به خانه برای مدتی مثلا یک ساعت استراحت کرده و سپس سراغ کیف و کتابشان بروند. باید توجه کنیم اصرار پدر و مادر در مورد انجام به موقع تکالیف می تواند تاثیر عکس داشته باشد و کودک را لجباز کند.
- کودکان بی تمایل به انجام تکلیف مدرسه
اما در این میان، تعدادی دانش آموز به ویژه در سنین دبستان وجود دارند که کلا هیچ تمایلی به انجام تکالیف نداشته، این دست و آن دست کرده و به اصطلاح در این زمان ها وقت کشی می کنند. برای پدر و مادر این کودکان، زمان فرا رسیدن خواندن و نوشتن درس ها در خانه زمان نامطلوبی بوده و انرژی بسیاری از آنها می گیرد.
در مورد گروه اول معمولا نیاز به انجام انرژی و یا وقت گذاشتن زیاد برای انجام تکالیف نیست. گروه دوم را هم می توان با صحبت کردن با کودک و تشویق وی به انجام تکالیف و بعضا خرید جایزه مشتاق به این کار نمود. اما در مورد گروه سوم نیاز به کار بیشتری بوده و باید با صبوری و به تدریج، کودک را علاقمند نمود. برای مثال حذف عوامل حواس پرتی و قرار نگرفتن جلوی تلویزیون هنگام انجام تکالیف، رفع اشکالات درسی و قرار گرفتن در یک اتاق و فضای آرام می تواند از جمله کارهای مثمر ثمر در این مورد محسوب شود.
به عنوان نکته آخر می توان زمان هایی مانند تعطیلات آخر هفته و یا تعطیلات رسمی دیگر را به عنوان زمان های مناسبی در نظر گرفت که در آن با انجام تکالیف هفته بعد از فشار کاری در طی هفته آینده کاست. تنها نکته ای که باید در نظر گرفت این است که در مورد کودکانی که علاقه کمتری به انجام کارهای مدرسه شان دارند این است که باید
در مورد آنها صبوری را در نظر گرفت.